• Meer dan 46 miljoen magneten op voorraad
Het product werd aan uw winkelwagen toegevoegd.
Naar de winkelwagen

De geschiedenis der magneten

De geschiedenis der magneten begint al in de eeuwen voor onze tijdrekening. Vandaag de dag zijn magneten niet meer weg te denken. Magneten zijn populaire decoratieve artikelen, handige hulpmiddelen voor het alledaagse leven in de werkplaats en in het magazijn en als onvermijdelijk element in de electroindustrie. Maar hoe begon de geschiedenis rondom het magnetisme en de magneten? Wij beantwoorden u hier de meest gebruikelijke vragen en laten zien, hoe de magneten zich door de jaren heen hebben ontwikkeld.
Inhoudsopgave

De magneet geschiedenis op een rij

De geschiedenis der magneten is zeer gecompliceerd, daarom voeren wij hier alleen de belangrijkste punten op.

De natuurfilosoof Thales van Milete ontdekte de magneetstenen rond 600 v. Chr.

600 v. Chr.: De ontdekking

In Griekenland beschrijft de natuurfilosoof Thales van Milete in zijn geschriften als eerste de aantrekkingskracht der magneetstenen.

Nadere informatie over de ontdekking van de magneetstenen vindt u bij de vraag Wie heeft de eerste magneet ontdekt?").


Hippocrates van Kos was de eerste natuurgeneeskundige, die magneten gebruikte.
Hippocrates van Kos

460 - 370 v. Chr.: Helende werking van de magneten

De magneten werden vanaf het begin heilzame krachten toegesproken. Artsen in de antieke tijden waren van mening, dat magneten ziektes uit menselijke lichamen kunnen trekken. Ze kwamen op dit idee, aangezien het magneetveld van magneten ook door hout heen altijd nog ijzeren voorwerpen kon aantrekken. De eerste bekende natuurgeneeskundige, die magneten gebruikte, was Hippocrates van Kos, die van 460 - 370 voor Christus leefde. Tot de dag van vandaag kon de heilzame werking van magneten echter niet wetenschappelijk worden bewezen. Meer over dit thema vindt u op onze FAQ pagina Kan ik magneten voor sieraden gebruiken?.
Desondanks spelen magneten een grote rol in de geschiedenis van de medische wetenschap. In de moderne medische techniek zijn magneten in apparatuur voor MRI en andere toepassingen te vinden.




Het eerste kompas uit China diende nog niet ter navigatie.

2 eeuwen voor Christus: Eerste antieke Chinese kompas

Al in het antieke China maakten de Chinesen gebruik van het magnetisme. Ze gebruikten een soort kompas bij het zoeken naar jade, om de weg uit het gebergte terug naar huis te kunnen vinden. De naald van het antieke Chinese kompas uit de tweede eeuw voor Christus was toentertijd een lepel van magnetiet, die naar het zuiden wees. Hierbij passend droeg dit kompas de naam "Si'nan", hetgeen in het Nederlands "de richting van het zuiden tonen" betekent. Deze lepel werd op een plaat met Chinese tekens gelegd. Met behulp van dit oerkompas voorspelde men in China de toekomst, richtte gebouwen ernaar uit en gebruikte het voor de Feng Shui leer. Later werd bij de "zuiden aanwijzer" in plaats van de lepel ook een vis figuur of een schildpad figuur gebruikt. Deze variant van het kompas was echter te onnauwkeurig om ermee te kunnen navigeren.

Indien u meer over het kompas te weten wilt komen, zijn de vragen Wanneer werd het kompas uitgevonden? en Waardoor wordt een kompasnaald uitgericht? hier verder onderstaand interessant voor u.


William Gilbert ontdekte, dat de aarde zelf een magneet is.

1600: Het aardmagnetisme en het ontstaan van de electriciteit.

Lang bestonden er drie hypothesen, hoe magnetisme tot stand zou komen. Een aantal geleerden was van mening, dat bepaalde voorwerpen op het aardoppervlak aantrekkend werkten op magneetstenen, anderen geloofden in een hemelse bron en nog weer andere waren van mening, dat alleen de magneetsteen zelf magnetisch was. In het jaar 1600 stelde de arts William Gilbert (1544–1603) de hypothese op, dat de gehele aarde op zich een magneet was. Dit kon dan ook door modelexperimenten worden bewezen.

De ontwikkeling van de magneten en de elektriciteit
De geschiedenis van het magnetisme en de elektriciteit zijn eng met elkaar verbonden. De electrische lading werd ontdekt, toen Thales von Milet 600 voor Christus een barnsteen aan een vel had opgewreven en daardoor veren werden aangetrokken. Want door de wrijving werd het barnsteen elektrisch geladen. Thales von Milet kon zich dit effect echter nog niet verklaren. Dat haalde William Gilbert rond 1600, bijna 2000 jaar na Thales von Milet in. Hij noemde het effect "electric". Daar barnsteen in het Grieks "élektron" heet, ziet men hoe het begrip is ontstaan.


De eerste kunstmatige magneet was een samengestelde magneet.

1730: Eerste kunstmatige magneet - de samengestelde magneten

Tot in de 17e eeuw waren natuurlijke magneten, de magnetiet stenen, de enige magnetische bron. Van kunstmatige magneten was in 1730 voor het eerst sprake. Servington Savery kwam bij zijn experimenten op het idee, magnetische stalen naalden samen te binden. Door het samenbinden ontstond de zogenaamde samengestelde magneten. Hij ontdekte hierbij, dat de magneetkracht ook na zes maanden nog voorhanden was. De permanente magneet was geboren. Bovendien ontdekte hij, dat twee magneetpolen, wanneer ze met elkaar zijn verbonden, vijf keer zo veel gewicht kunnen dragen, dan wanneer ze alleen zouden werken. Dit fenomeen treedt ook op in de hoefijzermagneet.


Met draden, die onder stroom stonden, lukte het François Arago ijzer van een magnetische lading te voorzien.

1825: De eerste elektromagneet wordt ontwikkeld

De basis voor de elektromagneet is een ontdekking van François Arago (1786-1853). Hem lukte het met draden, die onder stroom stonden, een magnetische lading te verlenen aan ijzer, dat zich in de buurt bevond. De Engelander William Sturgon (1783-1850) ontwikkelde de eerste elektromagneet in hoefijzervorm, door een koperdraad om een ijzeren beugel te wikkelen. Wanneer de koperdraden onder stroom stonden kon de magneet zware goederen van ijzer optillen. Zodra de stroom werd verwijderd, vielen ook de goederen weer van de magneet af. Tot 1830 konden zulke elektrische hoefijzermagneten al goederen met een gewicht tot 500 kg optillen.




Met vier Maxwell vergelijkingen worden de elektrische en magnetische effecten van het elektromagnetisme berekend.

1864: De Maxwell vergelijkingen

De fysicus James Clerk Maxwell bracht in het jaar 1864 een revolutie te weeg in de fysica, door een weg te vinden, alle elektrische en magnetische effecten van het elektromagnetisme te berekenen. Zijn heden ten dage bekende vier Maxwell vergelijkingen dienen als basisvergelijkingen der elektrodynamica. Bij zijn observaties erkende Maxwell, dat electrische en magnetische fenomenen niet onafhankelijk van elkaar voorkomen. Meer over dit thema vindt u onder Maxwell vergelijkingen in het A-Z van het magnetisme.




De legering voor neodymium magneten werd in 1982 ontdekt.

1982: De legering voor neodymium magneten wordt ontdekt

Neodymium magneten, zoals wij ze heden ten dage kennen, bestaan uit een neodymium ijzer boor legering. Deze legering draagt afgekort de naam NdFeB. De samenstelling werd in 1982 onafhankelijk van elkaar door de onderzoeksafdeling van het autoconcern General Motors Company en de Japanse vastestoffysicus Masato Sagawa ontwikkeld.
Het grootste gedeelte van de Grossteil der magneten in ons assortiment zijn neodymium ijzer boor magneten. Meer over de productie van neodymium magneten kunt u op onze FAQ pagina aangaande het productieproces van neodymium magneten nalezen.



Hoeveel soorten magneten bestaan er vandaag de dag?

Naast natuurlijke magneten bestaan er vandaag de dag ook kunstmatig geproduceerde magneten. Deze deelt man hoofdzakelijk in in permanente magneten en elektromagneten.

Permanente magneten

Permanente magneten bestaan uit gemagnetiseerd ferromagnetisch materiaal en worden industrieel vervaardigd. Bij deze soort magneten blijft de magnetisering voortbestaan, ook nadat het magneetveld, waardoor ze werden gemagnetiseerd, werd uitgeschakeld. Ze hebben bovendien geen stroom nodig voor hun magneetveld. Tot de permanente magneten worden de neodymium magneten en ferriet magneten in ons assortiment gerekend. Meer over deze magneten vindt u in het magnetisme A–Z onder het punt Permanente magneet en op de FAQ pagina Ferriet magneten vergeleken met neodymium magneten.

Elektromagneten

In tegenstelling tot permanente magneten heeft een elektromagneet stroom nodig om een magneetveld op te bouwen. Elektromagneten worden vooral in de industrie gebruikt, aangezien ze al naar behoefte kunnen worden in- en uitgeschakeld en de stroom de sterkte van het magneetveld kan regelen. Meer informatie over deze soort magneten vindt u in ons Magnetisme A-Z onder elektromagneet.
Meer over het verschil tussen permanente magneten en elektromagneten kunt u ook op onze FAQ pagina Electromagneet t.o.v. permanente magneet nalezen.





Spannende vragen rondom de ontdekking der magneten en het magnetisme


Magneetstenen ontstaan door ijzerhoudend lava, dat aan het oppervlak afkoelt.
Magneetveld der aarde

Hoe ontstaan natuurlijke magneten?

De grootste bekende magneet is de aarde zelf. Want ook onze blauwe planeet beschikt over een magneetveld. Dit aardmagneetveld ontstaat binnenin de aarde. Precieser gezegd: In de buitenste aardkern. De lava in de buitenste aardkern bevat gesmolten ijzer en nikkel. Door een complex samenspel tussen aardrotatie en de beweging van de stroming van deze vloeibare metalen ontstaat elektrische stroming, die op zijn beurt een magneetveld opwekt. Komt dit ijzerhoudende lava nu aan het aardoppervlak, dan vermengt het zich met koolstofdioxide en koelt daarna af. Daardoor ontstaat magnetiet, een ijzeroxide. Deze magnetiet stenen dragen het van te voren natuurlijk opgewekte magneetveld ook na het afkoelen nog in zich. Magneten ontstaan dus door vulcanisme.

Aanwijzing: Dat de aarde zelf een grote magneet is, ontdekte de arts William Gilbert pas in het jaar 1600.

Wie heeft de eerste magneet ontdekt?

Volgens overlevering ontdekte de natuurfilosoof Thales van Miles rond 600 voor Christus de werking van de magneetstenen. Hij verklaarde de aantrekkingskracht van de natuurlijke magneetstenen hiermee, dat ze een ziel moesten bezitten, aangezien magneten altijd werkten en bewegingen zoals bij levende wezens veroorzaken. Van Thales van Miles zijn echter geen aantekeningen meer voorhanden. Geschriften van latere Griekse filosofen dienen als bronnen voor deze bevindingen. Aangezien Thales van Miles de eerste mens was, die elektriciteit en magnetisme bewust heeft waargenomen, begint met hem ook de geschiedenis van de elektro- en magnetische fysica.

De magneetstenen beschikken over een natuurlijk magneetveld.

Waar komt het woord magneet vandaan?

Wanneer men geïnteresseerd is in de afkomst van de benamingen magneet en magnetisme, dan leveren verschillende bronnen twee mogelijkheden op:
  1. Het begrip is terug te leiden naar de vinder van de magnetiet stenen. Een aanwijzing voor deze theorie bevindt zich in een geschrift van Gaius Plinius, een Romeinse geleerde op het gebied van het natuurlijk onderzoek. Die beschrijft in het jaar 77 na Chr. dat de Griekse benaming voor de magnetiet stenen "lithos magnes" naar een herder met de naam Magnes kan worden terug vervolgd. Deze herder ontdekte het magnetiet per toeval, toen hij met zijn stok met ijzeren beslag en met de spijkers in zijn schoenen bij het beklimmen van de berg Ida aan deze brokken gesteente bleef hangen. Bij deze verklaring met de herder Magnes gaat het echter om een legende.

  2. De benaming is afgeleid van de vindplaats van de magnetiet stenen. Magnetiet werd onder andere in Magnisia, een streek in Griekenland gevonden. Een andere mogelijke vindplaats is de antieke stad Magnesia in het huidige Turkije. De inwoners van de beide plaatsen worden Magneten genoemd.

Wanneer werd het kompas uitgevonden?

Bij kompassen die om te navigeren worden gebruikt wordt een verschil gemaakt tussen het natte kompas en het droge kompas. Het natte kompas was in China al sinds de oudheid bekend. Om te navigeren gebruikten de Chinesen de zuiden aanwijzers echter pas in de 11e eeuw. Het natte kompas wordt ook zuiden aanwijzer genoemd, aangezien de zuid richting als de hoofdrichting van het kompas was aangetekend. 1269 vond Petrus Peregrinus de Maricourt een magneetnaald uit, die droog op een stift was aangebracht. Deze beschreef hij in zijn werk "Epistola de magnete". In de 13e eeuw ontstond dan het huidige kompas met zijn karakteristieke windroos.

Waardoor wordt een kompasnaald uitgericht?

Ook de kompasnaald zelf is magnetisch en richt zich zo naar het magneetveld van de aarde. Aangezien de noordpool en de zuidpool elkaar aantrekken worden de beide naalden van het kompas door de geografische noord- of zuidpool aangetrokken. Het rood gekentekende gedeelte toont daarom altijd naar het noorden, hoe men het kompas ook draait of keert. Deze verklaring voor het zich richten van de kompasnaald naar het magneetveld der aarde werd echter pas door William Gilbert om 1600 aan het licht gebracht.